W parku nocą
Cicho, ciemno, życia brak Tam w oddali ławka stoi Latarnia na nią rzuca swój blask Księżyc ziemi dotyka, rozjaśnia park Samolot sunie po niebie, patrzę… Widzę przeszłość, tak wiele żałuję Tylu rzeczy nie zrobiłem – wiem, to nie wróci Monolog w myślach prowadzę Na nic to się nie zda, ludzi nie zmienię Widzę przyszłość, tak wiele chcę zrobić Widzę siebie wyraźnie, z tobą Góry razem przenosimy Uszczypać się muszę, bo bez ciebie – tego nie zmienię Wstać trzeba, iść dalej W tym przypadku nie słuchać głosu serca Ono na złą drogę sprowadza – powrotu z niej niema 8.01.2014r.