Zmienić Świat...

Chcę zabrać cię                 tam gdzie słońce z księżycem się mija gdzie noc dniem się staje Chcę oglądać twe odbicie w mojej duszy oceanie zbudować łódkę dryfować z tobą Chcę pokonywać wodospady i skały a kiedy już sił mi zbraknie myśli otworzę bramy by ciebie tam odnaleźć i znów będę szedł dalej. 17.03.2015r.

Błysk. Mruganie. Znowu błysk. I spadła. Leci ku ziemi Strzela promieniami światła Pulsuje… Ciągnie się za nią warkocz jasnego światła Za moment spadnie Jakieś dzikie pole jej domem będzie Jeszcze zamigotała, blaskiem zauroczyła Aż spadła. Któż ją zapamięta? Aż tu nagle… Błysk. Mruganie. Znowu błysk. Eksplozja. Na niebie znów nowa gwiazda 16.03.2015r.

Był sobie chłopiec mały, bezbronny i niewinny lecz cierpieniem ukoronowany zabawa – to tylko słowo… zamiast uśmiechu, ból na twarzy to tata tak go bawił. Chłopiec   uciekał lecz ten go gonił – diabeł w ręku kij trzyma – macha na wszystkie strony chłopiec się boi nikt mu nie pomaga a ojciec znów go łoi. 16.03.2015r.

Jest jak wiatr. Nie widać jej, lecz czuć. Jest jak promień słońca. Poraża, wręcz oślepia, gdy patrzysz na nie, daje ciepło – wciąż go mało. Jest jak woda. Trwa i płynie wewnątrz – życie daje. Jest jak lód. Nie to, że zimna – trudna do przebicia. Krucha jednocześnie. Jest jak piórko. Lekka i wokół się unosi. Jest jak zapach. Wszyscy ją czują. Jest jak roślinka. Gdy jej nie podlejesz – uschnie. Jest tak zwyczajnie w nas. 16.02.2015r.

Dziś nieco inny ''wiersz''. Powiedziałbym nawet dziwny, oryginalny. Przedstawiłem w nim świat za pomocą znaków interpunkcyjnych. Mam zagadkę: ????????????? ????????????? ????????????? !!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!! ,,(…)’’ ,,(…)’’ ,,(…)’’ ,,(…)’’ ,,(…)’’ ,,(…)’’ Takie życie jest – rozszyfruj je! 19.09.2014r.