Pogodzić się

Miejsca na ziemi swego szukam,

chociaż wiem, iż swego losu nie oszukam.

Ono wciąż niespodzianki szykuje,

z nikim się nie dogaduje.

Raz wesele, a raz pogrzeb,

czasem z Tobą, nie raz przeciw Tobie.

Ale to jest życie,

ono kwitnie, a potem jak róża kłuje.

Z pozoru jest piękne.

Ale gdy się przyjrzeć chwilę, to nie jednego dobije.

Lecz po co się rozczulać? – Losu i tak nie oszukasz.

Trzeba się z nim pogodzić – czas ucieka, życie uchodzi…

14.10.2012r.