Do mej S., którą zawładnął D. (ostatnie wspomnienie)

-


Cztery lata już mijają, gdy poznałem Ciebie

To już cztery lata odkąd mnie oczarowałaś

 Cztery lata mija, odkąd mi zależy na Tobie



Wtedy tak urocza byłaś, swoim stylem

mi zaimponowałaś

Zawsze mówiłaś to co myślałaś, niczym się

nie przejmowałaś

Zawsze potrzebującym pomagałaś



W niedługim czasie jakąś szanse mi dałaś

Wiem, że Ty mnie pokochałaś

Właśnie wtedy o nim mi wyszeptałaś…



Przez chwilę chciałaś go przepędzić,

wyzwolić się od niego

Chciałem Ci w tym pomóc, lecz…

Lecz znów mnie ignorowałaś



W swym świecie się zamknęłaś

Nie! To on Cię w nim zamknął

Powoli Cię zabijał, aż w końcu

Ciebie już niema, on zawładną Tobą



A teraz?

Teraz już za późno, już niema Ciebie

Wyjechałaś gdzieś daleko, o mnie

zapomniałaś

Ja już nie pomogę Tobie, ale gdybyś

tylko tego chciała… Nie chcesz

Zmieniłaś swoje zachowanie



Pokoik w mym sercu już zawsze będziesz miała

W mej głowie będziesz mieszkała

Na tych właśnie słowach chcę zakończyć

rozdział poświęcony Tobie, mój kochany kapturku…

6.06.2014r.

Komentarze

  1. Unknown18 lutego 2015 19:32

    super tekst! jestem pod wrażeniem! ciekawy blog. bede zaglądac co jakis czas, w wolnej chwili zapraszam do mnie; daryyl.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown18 lutego 2015 22:41

    Tyle smutku, daje się to odczuć.
    Smutne wiersze tu widzę, pewnie oparte na prawdziwej historii.
    Czekam na więcej wierszy. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Miłego dnia! :)

Popularne posty z tego bloga

***(Życie to rzeka)

-
Obraz
Życie to rzeka, a rzeka to życie, długa, kręta, niepozorna taka, rozwidleń w niej pełno, a koryto jedno, u niektórych płytka, czyli brak sensu, lecz nadejdzie dzień z ulewą i nada sensu, u niektórych znów głęboka, dna nie widać, a na dnie i tak jesteś, nic poza sobą nie widzisz. Życie to rzeka, czyli spokojne, ale miejscami jest bardzo rwące, groźne, czasem kamienisty potok, a krople się rozbijają o głazy, to płacz, cierpienie nasze, gdzie niegdzie dno piaszczyste, nie znaczy, że czyste, czasem mułu pełno, a glony wypływają na powierzchnie, a życie, nie życiem się staje. Życie to rzeka, którym intruz może manipulować, próbować bieg zmienić, trucizny dosypać, trzeba się wzburzyć, piane wytworzyć, tak by trwoga go ogarnęła, odczepił się od nas, wiem to nie jest łatwe… Życie to rzeka, ona życie daje, wszystkim wokół tyle radości rozdaje. I wreszcie życie to rzeka, które zawsze wodospadem jest zakończone, co dzień to bliżej niego jes
Czytaj więcej

Ruiny zamku w Bychawie #1

-
Obraz
Witajcie! Dziś zabieram Was na wycieczkę do ruin pięknego spichlerzu :) Trochę historii: Tak trochę na uboczu leży miejscowość Bychawa. Niewątpliwie atrakcją turystyczną tego niewielkiego miasteczka jest, a raczej są ruiny zamku . Prawdopodobnie został wybudowany w pierwszej połowie XVI wieku. Wielokrotnie zmieniał właścicieli i również wielokrotnie przebudowywany, aż z zamku stał się okazałym pałacem. Podupadł w wieku XIX i w roku 1888 został opuszczony. W okresie międzywojennym częściowo rozebrany (1934 - 1935). Zamek i jego ruiny nigdy nie były przedmiotem dokładnych badań archeologicznych. Dlatego jako ciekawostkę należy przyjąć fakt, że podczas oględzin znaleziono trzy gotyckie cegły co sugeruje, że w miejscu gdzie zamek powstał prawdopodobnie wcześniej znajdowały się mury o których istnieniu wspominają źródła z piętnastowiecznych dworów. Wszak początki Bychawy datowane są na wiek XII lub XIII.
Czytaj więcej