Nawołanie

-


Żyjemy.
 A pytamy, jak żyć?
Pędzimy.
 Co raz, to inny cel obierając, czy ważny?
Myślimy.
 Ale, czy to nie zaśmieca głowy?
Zdobywamy.
 Często po trupach idąc, czy warto?
Pragniemy.
 Lecz tylko rzeczy materialne, o swych braciach zapominamy, dlaczego?
Prosimy.
Ale dopiero, gdy wszystko, co ludzkie zawodzi, do Niego się uciekamy.

Więc pytam wszystkich, czym jest życie?!
Może jest zwierzyną, która krwi i mięsa pragnie?
Tropicielem, myśliwym, a aż zabójcą w końcu?
Jeśli tak jest, to nie jestem człowiekiem.
Ale tak nie może być, bo ja w was wierzę!

A gdzie dla Niego miejsce?
Dla Tego, co dzień za dniem imię nadaremno wypowiadacie?
Jego imienia do przekleństw używacie?
No gdzie On jest?!
09.01.2015r.

Komentarze

  1. Martyna20 marca 2015 23:19

    hmm.. naprawdę piękne. Bardzo mocne. Nie wiem co powiedzieć, zamyśliłam się po przeczytaniu zupełnie. Zaczynam czuć, co to znaczy zapomnieć języka w gębie.
    Dziękuję!


    ~zapraszam na mojego bloga

    OdpowiedzUsuń
  2. Kinga 21 marca 2015 11:22

    Łoo masz talent. Świetne i daje dużo do przemyślenia. Powodzenia w dalszym tworzeniu bo wychodzi Ci świetnie.
    Obserwujemy?
    paamietnik-kingi.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Miłego dnia! :)

Popularne posty z tego bloga

***(Życie to rzeka)

-
Obraz
Życie to rzeka, a rzeka to życie, długa, kręta, niepozorna taka, rozwidleń w niej pełno, a koryto jedno, u niektórych płytka, czyli brak sensu, lecz nadejdzie dzień z ulewą i nada sensu, u niektórych znów głęboka, dna nie widać, a na dnie i tak jesteś, nic poza sobą nie widzisz. Życie to rzeka, czyli spokojne, ale miejscami jest bardzo rwące, groźne, czasem kamienisty potok, a krople się rozbijają o głazy, to płacz, cierpienie nasze, gdzie niegdzie dno piaszczyste, nie znaczy, że czyste, czasem mułu pełno, a glony wypływają na powierzchnie, a życie, nie życiem się staje. Życie to rzeka, którym intruz może manipulować, próbować bieg zmienić, trucizny dosypać, trzeba się wzburzyć, piane wytworzyć, tak by trwoga go ogarnęła, odczepił się od nas, wiem to nie jest łatwe… Życie to rzeka, ona życie daje, wszystkim wokół tyle radości rozdaje. I wreszcie życie to rzeka, które zawsze wodospadem jest zakończone, co dzień to bliżej niego jes
Czytaj więcej

Ruiny zamku w Bychawie #1

-
Obraz
Witajcie! Dziś zabieram Was na wycieczkę do ruin pięknego spichlerzu :) Trochę historii: Tak trochę na uboczu leży miejscowość Bychawa. Niewątpliwie atrakcją turystyczną tego niewielkiego miasteczka jest, a raczej są ruiny zamku . Prawdopodobnie został wybudowany w pierwszej połowie XVI wieku. Wielokrotnie zmieniał właścicieli i również wielokrotnie przebudowywany, aż z zamku stał się okazałym pałacem. Podupadł w wieku XIX i w roku 1888 został opuszczony. W okresie międzywojennym częściowo rozebrany (1934 - 1935). Zamek i jego ruiny nigdy nie były przedmiotem dokładnych badań archeologicznych. Dlatego jako ciekawostkę należy przyjąć fakt, że podczas oględzin znaleziono trzy gotyckie cegły co sugeruje, że w miejscu gdzie zamek powstał prawdopodobnie wcześniej znajdowały się mury o których istnieniu wspominają źródła z piętnastowiecznych dworów. Wszak początki Bychawy datowane są na wiek XII lub XIII.
Czytaj więcej