Przez życie

-

Dokąd mnie prowadzisz? – Powiedz, proszę.
Ja idę, ale gdzie, to pojęcia nie mam.
Idę w ciemności, po bardzo wyboistej drodze,
Której końca dostrzec nie mogę.
W tej ciemność, żadnego światła nie widzę.

Droga, ta bardzo kręta i rozgałęzień w niej pełno,
Nie mało też uliczek ślepych.
A ja od razu, bez żadnej przerwy, wyboru dokonać muszę,
Tak, by później nie żałować,
Nie wiedząc, czy to dobry wybór.

A ja idę sam, nie wiedząc dokąd.
Nie raz się potykam i płaczę jak dziecko.
Ale się podnoszę i siły zbieram,
Bo wiem, że z żadnej tych dróg, którą wybrać muszę,
Nie ma odwrotu.

Jedynie, co zrobić mogę, to obejrzeć się za siebie.
Ale rodzi się pytanie, czy warto?
Czy warto wracać do chwil, które przeminęły dawno?
One i tak nie wrócą,
Tylko myśli w głowie brudzą.

Trzeba iść dalej, nie myśleć, co było,
Tylko na błędach, które popełniamy
Wyciągnąć wnioski należyte.
Trzeba robić wszystko, tak by było dobrze!
Idę dalej!
20.10.2012r.

Komentarze

Prześlij komentarz

Dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Miłego dnia! :)

Popularne posty z tego bloga

***(Życie to rzeka)

-
Obraz
Życie to rzeka, a rzeka to życie, długa, kręta, niepozorna taka, rozwidleń w niej pełno, a koryto jedno, u niektórych płytka, czyli brak sensu, lecz nadejdzie dzień z ulewą i nada sensu, u niektórych znów głęboka, dna nie widać, a na dnie i tak jesteś, nic poza sobą nie widzisz. Życie to rzeka, czyli spokojne, ale miejscami jest bardzo rwące, groźne, czasem kamienisty potok, a krople się rozbijają o głazy, to płacz, cierpienie nasze, gdzie niegdzie dno piaszczyste, nie znaczy, że czyste, czasem mułu pełno, a glony wypływają na powierzchnie, a życie, nie życiem się staje. Życie to rzeka, którym intruz może manipulować, próbować bieg zmienić, trucizny dosypać, trzeba się wzburzyć, piane wytworzyć, tak by trwoga go ogarnęła, odczepił się od nas, wiem to nie jest łatwe… Życie to rzeka, ona życie daje, wszystkim wokół tyle radości rozdaje. I wreszcie życie to rzeka, które zawsze wodospadem jest zakończone, co dzień to bliżej niego jes
Czytaj więcej

Ruiny zamku w Bychawie #1

-
Obraz
Witajcie! Dziś zabieram Was na wycieczkę do ruin pięknego spichlerzu :) Trochę historii: Tak trochę na uboczu leży miejscowość Bychawa. Niewątpliwie atrakcją turystyczną tego niewielkiego miasteczka jest, a raczej są ruiny zamku . Prawdopodobnie został wybudowany w pierwszej połowie XVI wieku. Wielokrotnie zmieniał właścicieli i również wielokrotnie przebudowywany, aż z zamku stał się okazałym pałacem. Podupadł w wieku XIX i w roku 1888 został opuszczony. W okresie międzywojennym częściowo rozebrany (1934 - 1935). Zamek i jego ruiny nigdy nie były przedmiotem dokładnych badań archeologicznych. Dlatego jako ciekawostkę należy przyjąć fakt, że podczas oględzin znaleziono trzy gotyckie cegły co sugeruje, że w miejscu gdzie zamek powstał prawdopodobnie wcześniej znajdowały się mury o których istnieniu wspominają źródła z piętnastowiecznych dworów. Wszak początki Bychawy datowane są na wiek XII lub XIII.
Czytaj więcej