Czarny pocałunek

-
Czarny pocałunek dotyka mych ust
na rozgrzanych policzkach czuję chłód
czerwone jak cegła nie tracą koloru
czerwone - teraz z zimna.
Błękitna łza wypływa z oka
dotyka policzka i zmienia się w lód
dreszcz opanowuje ciało
i chłód zaczynając od stóp.
Czarny pocałunek dotyka mych ust
na rozgrzanych policzkach czuję chłód.
31.01.2017r.

Komentarze

  1. Kathy Leonia16 lutego 2017 08:54

    jakie to piękne, liryczne...

    OdpowiedzUsuń
  2. Izabela Wieczorek16 lutego 2017 12:43

    Świetne jest użycie kolorów w opisywaniu, osobiście, kiedy czytam coś takiego momentalnie mam to przed oczyma *-*

    OdpowiedzUsuń
  3. chillout16 lutego 2017 18:51

    Przepiękne! Chciałabym mieć taki talent do pisania:)
    http://uglyographyy.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  4. Małgorzatt16 lutego 2017 19:30

    Ładne...
    przewrotowiec.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. PospolitaOla16 lutego 2017 20:52

    Bardzo mi się podoba - jak zawsze! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Paweł19 lutego 2017 19:13

      Miło, że tu zaglądasz i czytasz :)
      pozdrawiam

      Usuń
  6. Nienormalna16 lutego 2017 22:37

    piękne! ;D

    Zapraszam :
    unnormall.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  7. Unknown17 lutego 2017 16:16

    Zawsze się dziwie czemu wiersze wzbudzają we mnie tyle emocji. Strasznie mi się podoba.
    Mój blog

    OdpowiedzUsuń
  8. Zaira D'Urso17 lutego 2017 17:39

    Good post dear
    XOXO FASHION'S OBSESSIONS BLOG | INSTAGRAM

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Miłego dnia! :)

Popularne posty z tego bloga

***(Życie to rzeka)

-
Obraz
Życie to rzeka, a rzeka to życie, długa, kręta, niepozorna taka, rozwidleń w niej pełno, a koryto jedno, u niektórych płytka, czyli brak sensu, lecz nadejdzie dzień z ulewą i nada sensu, u niektórych znów głęboka, dna nie widać, a na dnie i tak jesteś, nic poza sobą nie widzisz. Życie to rzeka, czyli spokojne, ale miejscami jest bardzo rwące, groźne, czasem kamienisty potok, a krople się rozbijają o głazy, to płacz, cierpienie nasze, gdzie niegdzie dno piaszczyste, nie znaczy, że czyste, czasem mułu pełno, a glony wypływają na powierzchnie, a życie, nie życiem się staje. Życie to rzeka, którym intruz może manipulować, próbować bieg zmienić, trucizny dosypać, trzeba się wzburzyć, piane wytworzyć, tak by trwoga go ogarnęła, odczepił się od nas, wiem to nie jest łatwe… Życie to rzeka, ona życie daje, wszystkim wokół tyle radości rozdaje. I wreszcie życie to rzeka, które zawsze wodospadem jest zakończone, co dzień to bliżej niego jes
Czytaj więcej

Ruiny zamku w Bychawie #1

-
Obraz
Witajcie! Dziś zabieram Was na wycieczkę do ruin pięknego spichlerzu :) Trochę historii: Tak trochę na uboczu leży miejscowość Bychawa. Niewątpliwie atrakcją turystyczną tego niewielkiego miasteczka jest, a raczej są ruiny zamku . Prawdopodobnie został wybudowany w pierwszej połowie XVI wieku. Wielokrotnie zmieniał właścicieli i również wielokrotnie przebudowywany, aż z zamku stał się okazałym pałacem. Podupadł w wieku XIX i w roku 1888 został opuszczony. W okresie międzywojennym częściowo rozebrany (1934 - 1935). Zamek i jego ruiny nigdy nie były przedmiotem dokładnych badań archeologicznych. Dlatego jako ciekawostkę należy przyjąć fakt, że podczas oględzin znaleziono trzy gotyckie cegły co sugeruje, że w miejscu gdzie zamek powstał prawdopodobnie wcześniej znajdowały się mury o których istnieniu wspominają źródła z piętnastowiecznych dworów. Wszak początki Bychawy datowane są na wiek XII lub XIII.
Czytaj więcej