Zimowe krajobrazy #3

-
To już przedostatnia część z tej serii. Gdy ją zakończę, to wydaje mi się że będziecie mile zaskoczeni moimi fotografiami, które czekają na publikację :).





Ostatnio spodobały mi się zdjęcia wykonywane ''pod światło''. To jedno z nich.
Kolejne takie zdjęcie. Jest to wiadukt kolejowy/

Widoczek na okolicę :).

Tory. Motyw, który można fotografować bez końca.

Dobrze, że nie najechał pociąg :D.



Nawet mój cień się załapał :)

Ładnie wyglądają takie dróżki.



Dobranoc :)







Komentarze

  1. Patrycja Sikora25 lutego 2018 12:05

    Przypomniało mi się właśnie w tym momencie, że ja w tym roku jeszcze nie wyszłam z aparatem na zimowy krajobraz... super zdjęcia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Paweł27 lutego 2018 22:46

      To już chyba ostatni dzwonek, by wyjść. Zaraz marzec i już śniegu może nie być :)
      Dziękuję i pozdrawiam!:)

      Usuń
  2. Z mojej perspektywy25 lutego 2018 18:34

    Dobry fotograf plus piękne widoki zawsze równa się niesamowite zdjęcia ;)
    Pozdrawiam!
    https://zbieznaperspektywa.blogspot.com/?m=1

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Paweł27 lutego 2018 23:29

      Do dobrego fotografa jeszcze mi dużo brakuje, ale ćwiczę :).
      Dziękuję bardzo za Twoją opinię :)

      Usuń
  3. Milka1 marca 2018 08:52

    Rzeka z pierwszej fotografii świetnie się prezentuje.Cień fotografa uroczy.Wszystkie zdjęcia przypominają mi oblicze prawdziwej zimy, której u mnie brak.Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Window of Fashion by Moni1 marca 2018 09:45

    Śliczne widoki! :) Widzę, że żyjesz trochę na krawędzi. :p Całe szczęście, że nie nadjechał pociąg, ale w końcu czego się nie robi dla pięknego ujęcia? ;) Ośnieżone dróżki wyglądają pięknie. :) Lecę do poprzedniej części. :*

    OdpowiedzUsuń
  5. Małgorzatt2 marca 2018 17:06

    Chciałabym, żeby mi wychodziły tak piękne zdjęcia pod światło! Cudownie Ci wyszły!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Miłego dnia! :)

Popularne posty z tego bloga

***(Życie to rzeka)

-
Obraz
Życie to rzeka, a rzeka to życie, długa, kręta, niepozorna taka, rozwidleń w niej pełno, a koryto jedno, u niektórych płytka, czyli brak sensu, lecz nadejdzie dzień z ulewą i nada sensu, u niektórych znów głęboka, dna nie widać, a na dnie i tak jesteś, nic poza sobą nie widzisz. Życie to rzeka, czyli spokojne, ale miejscami jest bardzo rwące, groźne, czasem kamienisty potok, a krople się rozbijają o głazy, to płacz, cierpienie nasze, gdzie niegdzie dno piaszczyste, nie znaczy, że czyste, czasem mułu pełno, a glony wypływają na powierzchnie, a życie, nie życiem się staje. Życie to rzeka, którym intruz może manipulować, próbować bieg zmienić, trucizny dosypać, trzeba się wzburzyć, piane wytworzyć, tak by trwoga go ogarnęła, odczepił się od nas, wiem to nie jest łatwe… Życie to rzeka, ona życie daje, wszystkim wokół tyle radości rozdaje. I wreszcie życie to rzeka, które zawsze wodospadem jest zakończone, co dzień to bliżej niego jes
Czytaj więcej

Ruiny zamku w Bychawie #1

-
Obraz
Witajcie! Dziś zabieram Was na wycieczkę do ruin pięknego spichlerzu :) Trochę historii: Tak trochę na uboczu leży miejscowość Bychawa. Niewątpliwie atrakcją turystyczną tego niewielkiego miasteczka jest, a raczej są ruiny zamku . Prawdopodobnie został wybudowany w pierwszej połowie XVI wieku. Wielokrotnie zmieniał właścicieli i również wielokrotnie przebudowywany, aż z zamku stał się okazałym pałacem. Podupadł w wieku XIX i w roku 1888 został opuszczony. W okresie międzywojennym częściowo rozebrany (1934 - 1935). Zamek i jego ruiny nigdy nie były przedmiotem dokładnych badań archeologicznych. Dlatego jako ciekawostkę należy przyjąć fakt, że podczas oględzin znaleziono trzy gotyckie cegły co sugeruje, że w miejscu gdzie zamek powstał prawdopodobnie wcześniej znajdowały się mury o których istnieniu wspominają źródła z piętnastowiecznych dworów. Wszak początki Bychawy datowane są na wiek XII lub XIII.
Czytaj więcej